AKŞAMIN ANISI/ AFŞAR TİMUÇİN

Akşamın Anısı                                                 

              Yorgun bir günden kalan
Avuçların uyudu avucumda
             Saçların yüzümde, omuzumda
Bana neler anlattı
            Yüreğinin atışlarını duydum
İçimde, içimin derininde
            Yol bitmesin istedim, uzasın
Alabildiğine dalsın karanlığa
              Beklediğimiz oldu, çatıldı
İki cana bir beden
             Ya da bir başka deyişle varoldu
Bir bedende iki can
              Bir iki silkindi deniz uzakta
Ay ikimize el salladı
             İrili ufaklı bütün yıldızlar
Işık yolladı sevincimize
             Ne olup bittiğini
Bizi görenler anlayamadı
             Aşkın benzersiz güzelliğinde
Zaten kimse anlayamaz kimseyi

Afşar Timuçin

kuş

kanadı kırılmış bir kuşa benzetiyorum kendimi...
uçmak isteyen ama kanadanı kırıldığı için gereken cesareti bir türlü bulamayan bir kuşa...

birazcık cesareti olsa gökyüzünün maviliklerinde yok olacak kendini yeni ummanların içinde bulacak...
ama kırık kanadı iyileşmesine rağmen uçmaya yeniden başlamaya korkan bir kuş...
oysa yeniden başlamak için çok sebebi var...daha çok küçük...yavru bir kuş...