ne yazacağımı bilmiyorum...

ne yazacağımı bilmiyorum...

içim öyle dolu yazmam gerek niye düşünüyorum..
irin  içimde kaldıkça büyüyecek ve sonunda beni yok edecek..
ama anlatacak söz yok artık...
nereden başlamak gerek  bilmiyorum.. belki de sondan başlamayacak en son sondan ..ölümden ....
ölüm acı gerçekliğinden ve ....
ölümle yüzleştiğimiz bencilliğimizden...

evet faniyiz ve benciliz ....
bencilliğimizden en çok ölümle gösteriyor kendini ...
o kadar çabuk ve hızlı ..

ölen için üzülmüyoruz bile..
kendimiz üzülmeye o kadar çabuk başlıyoruz ki
hızına erişmek imkansız bir hal alıyor belki de..
biz ne yapacağız niye öldürüyoruz kendimizi...

saçmalıyorum galiba..
içim o kadar dolu ki yazmalıyım diyorum yazıp rahatlamalıyım..
ama nereden başlamalıyım ne anlatmalıyım..

hastalıklardan bahsetmeliyim belki ..
çaresizlerin den ..
elimizi kolumuzu bağlayanlardan..
ne yapacağımızı bilemediklerimizden...
içimiz parçalanırken çaresiz kaldıklarımızdan

yada bambaşka şeylerden bahsetmeliyim..
bize ölümü de hastalıkları da unutturan bencilliklerden ...
insanların sen  bana bunu söyledin bunu yaptın kavgalarından...
geçmişle olanların hesabı bugün soranlardan ..
geçmişte alttan  almak zorunda bırakıldıkları için şimdi alttan almayanlardan...

ya da her şeyi boş vermeli...
hiçbir şey yazmamalı..
hiçbir şey düşünmemeli..
...........................................................