ölüm çığlığı...
her gün her yerde duyuyoruz aslında...
televizyonda ,gazetelerde,mahalle dedikodularında, kapıların artlarında....
önce uzaklardan geliyor ses...
televizyonlardan,gazetelerden...
ama biz ölümü yok sayıyoruz...
televizyonda kanal değiştirip,gazete okumayınca,
ölüm yok oldu sanıyoruz...
bu sefer daha da yaklaşıyor...
bu sefer ses yakından gelmeye başlıyor..
mahalledeki komşumuzdan ,uzaktan akrabamızdan geliyor..
bu sefer ölümü haklı çıkarmaya çalışıyoruz...
zaten çok yaşlıydı diyoruz, ölüm onun düğünü bayramı çok çekti diyoruz...
ölümü haklı çıkarırsak bize uğramaz diyoruz..
bu sefer daha da yaklaşıyor...
yakınımıza çok yakınımıza geliyor..
bu sefer ses bizi sağır ediyor..
ama o durmuyor daha da yaklaşıyor
canımız yanıyor bu sefer çok acıtıyor.
acıdan her yanımız taş kesiliyor..
ve çığlık bizim ağzımızdan
çıkıyor. sesimiz ,çığlığımız her yerden duyulur,
yankılanır diyoruz..
ama ateş sadece bizi yakıyor
